کوروش یغمایی، نامی آشنا در عرصه موسیقی ایران، هنرمندی است که با تلفیقی بدیع از موسیقی راک غربی و اصالت‌های ایرانی، سبکی منحصر به فرد و ماندگار را خلق کرده است. او با لقب‌هایی نظیر “پدر راک سایکدلیک ایران” و “سلطان راک” شناخته می‌شود و به عنوان یکی از پیشگامان موسیقی راک در ایران، نقشی انکارناپذیر در شکل‌گیری و ارتقای این سبک در کشورمان ایفا کرده است.
زندگی و فعالیت‌های هنری:
زادگاه و خانواده: کوروش یغمایی در 12 آذر 1345 در شاهرود متولد شد. او در خانواده‌ای مرفه زرتشتی به دنیا آمد که پدربزرگش یک زمیندار و از اجدادش شاعران معروف ایرانی بودند.
علاقه به موسیقی: از دوران کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد و از سن ده سالگی، زیر نظر پدرش به یادگیری سنتور، ساز سنتی ایرانی، پرداخت.
فعالیت حرفه‌ای: در اوایل دهه 1960 با پیوستن به گروه “رپچرز” فعالیت جدی خود را در عرصه موسیقی آغاز کرد.
شهرت: در سال 1352 با انتشار ترانه “گل یخ” که توسط مهدی اخوان لنگرودی سروده شده بود، به شهرت دست یافت. این آهنگ به خاطر بیان احساسی و ملودی جذابش، نه تنها در ایران بلکه در سطح بین‌المللی نیز مورد توجه قرار گرفت.
ممنوعیت فعالیت: پس از انقلاب اسلامی در ایران، فعالیت‌های هنری یغمایی به شدت محدود شد. با وجود این، او به جای ترک کشور و پیوستن به جمع دیگر هنرمندان ایرانی در تبعید، تصمیم گرفت در ایران بماند و به فعالیت‌های فرهنگی خود ادامه دهد.
آلبوم‌ها: از جمله آلبوم‌های مشهور یغمایی می‌توان به “گل یخ” (1352)، “حجم خالی” (1354)، “سراب تو” (1356)، “گرگ‌های غربتی” (1369)، “سیب نقره‌ای” (1373)، “ماه و پلنگ” (1375)، “کابوس” (1376)، “انفرادی انتشار خورشید” (1379)، “توفنگ دست نقره” (1380) و “ملک جمشید” (1385) اشاره کرد.
جوایز و افتخارات: در سال 2010، جشنواره معتبر موزیک RedBull در لندن، کوروش یغمایی را برای سخنرانی، دریافت جایزه و اجرای موسیقی دعوت کرد.
سبک موسیقی:
سبک منحصر به فرد: یغمایی سبکی خاص و تأثیرگذار را ارائه داده است که آن را از دیگر هنرمندان متمایز می‌کند. این سبک منحصربه‌فرد، ترکیبی است از راک، بلوز، و راک روانگردان که با نوآوری‌های یغمایی در استفاده از سازها و تکنیک‌های موسیقی، شکل گرفته است.
استفاده از کیبورد: یغمایی از کیبورد Vox Continental برای ایجاد ریتم‌های پیچیده و جذاب بهره می‌برد، که اغلب به جای گیتار به کار رفته است.
ریف‌های بلوز: ریف‌های بلوز، استفاده از سازهای سنتی مانند تار، و صداهای سینتی سایزر آنالوگ، فضای موسیقایی غنی و متنوعی را ایجاد می‌کنند که نمایانگر تلفیق هنری شرق و غرب است.
قطعات طولانی: آهنگ‌های یغمایی که معمولاً بین 6 تا 8 دقیقه طول می‌کشند، فضای کافی برای بیان حرکات پیشرونده و دینامیک‌های متغیر را فراهم می‌آورند.
تاثیرگذاری:
تاثیر عمیق: یغمایی تأثیر عمیقی بر موسیقی راک ایران و نسل‌های بعدی نوازندگان و آهنگسازان ایرانی گذاشته است.
لقب‌ها: او با لقب‌هایی نظیر “پدر راک سایکدلیک ایران” و “سلطان راک” شناخته می‌شود.
