سید ابن طاووس، با نام کامل سید علی بن موسی بن جعفر بن طاووس، معروف به سید رضی الدین، یکی از نوادگان حسن بن علی و حسین بن علی بود. او فقیه، متکلم، مورخ و منجم شیعه بود و به دلیل آثار متعدد و کتابخانه‌اش، شهرتی بین دانشمندان مسلمان به دست آورد.
تولد و مرگ:
سید ابن طاووس در 15 محرم 589 قمری در شهر حله متولد شد و در 5 ذی القعده 664 قمری در همان شهر درگذشت.
زندگی خانوادگی:
والده‌اش دختر شیخ ورّام بود و پدرش، ابوابراهیم سعدالدین موسی بن جعفر، یکی از علمای قرن هفتم بود.
همسر:
همسر او زهرا خاتون، دختر وزیر ناصر بن مهدی بود.
شاگردان:
میان شاگردانش، عبارتند از: سدیدالدین حلی، حسین ابن حسن سئری، ابوالقاسم حسین ابن ذوالفقار ملقب به شیخ اعظم البرکات، امام احمد ابن طاووس، سید عباس ابن علی الطاووس، سید عبدالکریم ابن عباس الطاووس، و سید علی ابن رضی الدین علی.
زندگی اجتماعی و سیاسی:
علی رغم شهرتش به عنوان یک فقیه و عارف، ابن طاووس به سیاست و زندگی سیاسی نیز می‌اندیشید. او حتی کتاب الاصطفاء فی تاریخ الملوک و الخلفاء را برای تربیت فرزندانش در زمینه سیاست نوشت.
نقابت و فعالیت‌های سیاسی:
ابن طاووس در زمان خلافت عباسی، در امور سیاسی نقابت داشت و با ابن علقمی، وزیر شیعه مذهب، دوستی داشت. اما از پذیرش مناصب حکومتی اجتناب کرد.
زندگی تحت حکومت مغولان:
پس از فتح بغداد توسط هولاکو خان، ابن طاووس به دستور او، منصب نقابت را پذیرفت.
وفات:
ابن طاووس در سن 75 سالگی در بغداد درگذشت و در شهر حله به خاک سپرده شد.
ایشان مستقیماً با امام زمان ارتباط داشته و به او اسماعظم داده شده است.
